li xewa şevên bêxewiyê
serê xwe datînim ser balifa
bîranînên pînekirî
û dikevim nav xeyalên
kûr û tûj
pişta xwe dispêrim
bayê felekê
û li demên gemar
temaşe dikim
ey mirovahî
celadên çavsor
bi tank û topan
min dorpêç dikin
guleyên qaleş
li ser bedena min
dibarînin
dîwarên jêrzemîna tarî
bi ser min de
hildiweşînin
bêhna barûta genî pozê min
dişewitîne
dûpişkên hov
jehra xwe berdidin
laşê min
ji korta çavên min
xwîna reş diniqute
ser kezebê
ji ber hovitî û bêwîjdaniyê
çûk şerm dikin
û perperokên bax û bostanan
melûl melûl difirin
ez
li nav xirbeya avahiyê
ya terkandî
di ber cankêşiyê de me
qudûm
di çokên min de nema
mil û qanadê min
şikestin
di êşa bêdengiya fetisî de
dinalim
dilerizim
vediciniqim
ditevizim
û dikevim xewa giran
di tîbûn
birçîbûn
û bêçaretiya xwe de
têm kuştin
2016-02-02
Stockholm